Ο Massimo De Vita (Μάιος 1941, Μιλάνο) βρέθηκε από πολύ μικρή ηλικία περικυκλωμένος από την Τέχνη με την οποία έμελλε να καταπιαστεί επαγγελματικά. Παιδί του Pier Lorenzo De Vita, ενός από τους παλαιότερους δημιουργούς κόμικς στην Ιταλία και συνεργάτη του ιστορικού εκδότη Arnoldo Mondatori, καλλιέργησε από μικρός το ενδιαφέρον του για αυτήν την ιδιαίτερη τέχνη. Αφού αποφοίτησε από το Καλλιτεχνικό Λύκειο της Μπρέρα στο Μιλάνο, συνεργάστηκε με το στούντιο κινουμένων σχεδίων των αδερφών Nino και Toni Pagot για την υλοποίηση διαφημιστικών σποτ.
Ηδη από το 1959 ο πατέρας De Vita παρουσίασε τον γιο του στον διευθυντή του περιοδικού «Topolino» και συνεργάτη του οίκου Mondatori, Mario Gentilini, ο οποίος χρειαζόταν έναν σχεδιαστή στη σύνταξη των περιοδικών για τα ραφιναρίσματα και τις μικροδιορθώσεις των σελίδων, κυρίως στο μοντάζ των αμερικανικής προέλευσης ιστοριών και την προσαρμογή τους στο διαφορετικό φορμά των ιταλικών περιοδικών εκδόσεων.
Σε αυτό το πόστο θα μεταφέρει κόμικς κάθε λογής, από τις διασκευές του Superman και του Pecos Bill μέχρι τα κλασικά έργα με την υπογραφή του Walt Disney. Μέχρι το 1962 ο Massimo De Vita θα εργαστεί ως γραφίστας, σελιδοποιός και σχεδιαστής εξωφύλλων για κλασικούς τίτλους κόμικς του Disney, όπως το «Topolino», ενώ θα συνεργαστεί συχνά με τον πατέρα του σε διάφορες ιστορίες, στα μολύβια και στα μελάνια – όλα αυτά μέχρι που έλαβε από τον Gentilini την πρόταση της… απόλυσης!
Αυτό σήμαινε πως ο Massimo De Vita ήταν πλέον έτοιμος να ενωθεί με το πάνθεον της «Ιταλικής Σχολής» των Disney κόμικς, ως ώριμος πλέον δημιουργός κόμικς πλήρους απασχόλησης, κάτι που σήμαινε πως έπρεπε να απολυθεί για να συνεργάζεται πλέον με το περιοδικό ως ελεύθερος επαγγελματίας… με μπλοκάκι. Έτσι, τον Ιούλιο του 1962 κυκλοφορεί η πρώτη του ιστορία, «Η Εκδίκηση του Μαντρακίνο».
«Στην αρχή θεωρούσα τη συνεργασία μου με το «Topolino» ένα πράγμα αρκετά δευτερεύον, και αν δει κανείς τις ιστορίες που σχεδίαζα τότε, νομίζω είναι αρκετά εμφανές», δηλώνει ο Massimo De Vita στα πλαίσια της σειράς «Tesori Made in Italy: i Capolavori di Massimo De Vita», μία έκδοση που συγκεντρώνει μερικές από τις σημαντικότερες ιστορίες που έγραψε και, κυρίως, σχεδίασε ο μεγάλος Ιταλός «μαέστρος των κόμικς». Μια τιμή που δεν έχουν πολλοί καλλιτέχνες εν ζωή, να δουν δηλαδή μέρος έστω του έργου τους συγκεντρωμένο σε τόμους, που αποδεικνύει μεταξύ άλλων πόσο σημαντική είναι η καλλιτεχνική του επίδραση στον χώρο.
Ποια κορυφαία ιστορία του να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το «Σπαθί των Πάγων» (1982), μια ιστορία επικής φαντασίας με πρωταγωνιστές τον Μίκυ και τον Γκούφυ, που αντλεί την έμπνευσή της από «Το Σπαθί των Σανάρα» του Brooks Terry, αποτίοντας ταυτόχρονα φόρο τιμής στη σειρά ταινιών του «Star Wars»; Τη «Ζωδιακή Πέτρα», τη μεγαλύτερη ιστορία με τους ήρωες του Ντίσνεϊ που είχε γραφτεί ποτέ όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1990, μια ιστορία με περισσότερες από 300 σελίδες και 12 επεισόδια, εκ των οποίων ο De Vita εικονογράφησε τα 8;
Ή μήπως την «Εποποιία του Νέου Κόσμου», μια σειρά ιστοριών που διήρκεσε από το 1994 μέχρι το 1999 και εξερευνά μέσα από τα μάτια του Μίκυ Μάους την αποκρυστάλλωση της φυσιογνωμίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, από τις μάχες με τους Ινδιάνους και τους καουμπόηδες στη δράση του Γεώργιου Ουάσινγκτον και από τις περιηγήσεις των καραβανιών μέχρι την κατασκευή του πρώτου τρένου;
Πριν απ’ όλα αυτά, θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός νέου χαρακτήρα που έμελλε να γίνει ένας από τους πιο δημοφιλείς ντισνεϋκούς ήρωες των κόμικς: από την τέταρτη εμφάνιση του Φάντομ Ντακ το 1971, στην ιστορία «Ο Χρυσός Σκαραβαίος», ο Massimo De Vita καθιερώνεται ως ο βασικός σχεδιαστής των ιστοριών του, προσθέτοντας διαρκώς νέα στοιχεία στις βάσεις που έθεσαν οι εμπνευστές του, Guido Martina και Giovan Battista Carpi.
Το ίδιο θα συμβεί και με έναν άλλον ήρωα που, αν και δεν δημιούργησε εκείνος, θα συνδεθεί αναπόδραστα με το όνομά του: τον Ινδιάνα Γκούφυ, του οποίου την απεικόνιση αναλαμβάνει από τη δεύτερη ιστορία του το 1989, «Η Πόλη των Πάγων», και εξελίσσει μαζί με τον Bruno Sarda, οριοθετώντας σχεδόν αποκλειστικά τα χαρακτηριστικά του περιπετειώδους ξαδέρφου του Γκούφυ και αγαπημένου ήρωα του Ιταλού δημιουργού. Πολλές από τις ιστορίες του De Vita με τους δύο αυτούς ήρωες δημοσιεύτηκαν στα ελληνικά στις σελίδες του περιοδικού «Αλμανάκο».
Θα δημιουργήσει κι εκείνος με τη σειρά του δικούς του ήρωες που θα εξελιχθούν σε μόνιμο καστ, όπως οι καθηγητές Ζαποτέκ και Μάρλιν, οι οποίοι στέλνουν τον Μίκυ και τον Γκούφυ σε ταξίδια στην Ιστορία μέσω της Μηχανής του Χρόνου, ή τον «Σερ Μίκυ» που γνωρίσαμε στην πολύ προσωπική σειρά ιστοριών του De Vita, με τίτλο «Τα Ημερολόγια του Σερ Μίκυ».
Φυσικά, αυτές είναι μερικές μόνο από τις καταπληκτικές ιστορίες που έγραψε και σχεδίασε ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς κόμικς της εποχής μας, πάντοτε στο πλαίσιο του σύμπαντος της Disney. Οπως έχει δηλώσει ο ίδιος: «Δεν αισθάνθηκα ποτέ την ανάγκη να εργαστώ για άλλα είδη ή άλλους εκδότες, καθώς, κατά τη γνώμη μου, το ντισνεϊκό σύμπαν είναι τόσο ολοκληρωμένο ώστε να ικανοποιεί κάθε δημιουργική τάση».
